Andrzej Jan Wróblewski z wykształcenia jest rzeźbiarzem i z tą dziedziną łączą się początki jego twórczości. Jeszcze na studiach odniósł sukces trafiając do finału międzynarodowego konkursu na projekt pomnika oświęcimskiego (razem z Andrzejem Latosem). Po studiach został asystentem w pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza. Równolegle rozwijał zainteresowanie wzornictwem, które widział jako dziedzinę, która ma potencjał większego niż rzeźba oddziaływania społecznego. Ostatecznie przeszedł z Wydziału Rzeźby na Wydział Architektury Wnętrz. W latach 1964-1974 był adiunktem w tamtejszej Katedrze Projektowania Form Przemysłowych, gdzie współpracował z Jerzym Sołtanem. Po wyjeździe Sołtana Wróblewski stał się orędownikiem powołania odrębnego Wydziału Wzornictwa, co ostatecznie doszło do skutku w 1977 roku, a Wróblewski został jego pierwszym dziekanem. W latach 1984-1985 pełnił funkcję rektora ASP, by ostatecznie wyemigrować do USA, gdzie pracował jako profesor na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign. Opracował tam program nauczania wzornictwa. Obecnie mieszka w Kanadzie. Jako projektant realizował samodzielnie i w zespołach różnorodne projekty: od przedmiotów domowego użytku, przez systemy identyfikacji, po obudowy ciężkich maszyn budowlanych. Jest współautorem nowej wersji skutera „Osa” (wraz z Elżbietą Dembińską i Cezarym Nawrotem). We współpracy z Emilem Cieślarem, Olgierdem Rutkowskim i Stanisławem Siemkiem stworzył wyjątkową bryłę obudowy komputera tranzystorowego dla Polskiej Akademii Nauk, która stanowi jeden z najwybitniejszych projektów powstałych w Zakładach Doświadczalnych ASP. Jest także twórcą między innymi projektu metalowych sztućców dla Polskich Linii Lotniczych LOT oraz modularnego systemu karoserii koparek hydraulicznych dla Zakładów Maszyn Budowlanych „Waryński” w Warszawie (razem z Andrzejem Latosem).