Lech Tomaszewski był architektem, absolwentem Politechniki Warszawskiej, specjalistą od problemów konstrukcyjnych, a także niezwykle oryginalnym twórcą łączącym nauki ścisłe ze sztuką. Był także działaczem, członkiem ciał doradczych zajmujących się sprawami wzornictwa i szkolnictwa artystycznego. Współpracę z warszawską ASP rozpoczął od działalności w ramach Zakładów Doświadczalnych, do których zaprosił go Jerzy Sołtan pozostający pod wrażeniem umiejętności konstruktorskich i twórczego potencjału Tomaszewskiego. W 1958 roku Tomaszewski objął etat zastępcy profesora statyki i konstrukcji budowlanych oraz prowadził zajęcia z „Form strukturalnych”. W 1962 roku został prodziekanem Wydziału Architektury Wnętrz, w latach 1964-1969 pełnił funkcję dziekana, jednocześnie kierując pracownią wzornictwa w Zakładach Doświadczalnych. W tym czasie utrzymywał kontakty z Hochschule für Gestaltung w Ulm, kontynuującą idee Bauhausu. Ściśle współpracował z Katedrą Projektowania Form Przemysłowych na Wydziale Architektury Wnętrz. Od 1964 roku zastępował na stanowisku kierownika katedry Jerzego Sołtana, a po jego wyjeździe pełnił tę funkcję do 1974 roku. Po utworzeniu Wydziału Wzornictwa Przemysłowego Tomaszewski został jego prodziekanem. Od 1980 roku do niespodziewanej śmierci w 1982 roku pełnił funkcję rektora warszawskiej ASP. Brał czynny udział w strajku studenckim rozpoczętym w 1981 roku, pozostając z protestującymi studentami do samego końca. Tomaszewski działał na styku sztuki i nauki. Na początku lat 50. zainteresował się teoretycznymi rozważaniami wokół architektury, od początku lat 60. prowadził badania na przecięciu matematyki, badań nad strukturą form i topologią. Jedną z jego najbardziej twórczych idei były powierzchnie jednostronne, które były nowatorskie zarówno z perspektywy matematyki, jak i sztuki.